Inmiddels kennen we allemaal het belang van het RIVM. In deze tijden van Corona is het een belangrijk adviesorgaan voor de regering. Daarom is het des te jammer dat in een rapport dat het RIVM recent publiceerde over geluid zo weinig aandacht wordt besteed aan de schadelijke effecten van windmolens.
De strekking van het rapport is dat we voorzichtiger moeten zijn met geluid en dat we de normen naar beneden moeten bijstellen.
In dit RIVM rapport getiteld ”Motie Schonis en de WHO richtlijnen voor omgevingsgeluid (2018)” geven ze aan hoe de regering haar beleid kan herzien ten aanzien van geluidshinder. Zij baseren zich daarbij op wat oa. de WHO op haar beurt schreef in hun rapport “Environmental Noise Guidelines for the European Union”. En op een publicatie van TNO over Windturbines en Gezondheid.
Beide publicaties zijn al eerder ons geanalyseerd. En in beide gevallen kwamen we tot de conclusie dat de effecten van het Laag Frequent Geluid (LFG) dat door windmolens wordt geproduceerd niet erkend en/of zwaar onderschat worden. Als gevolg daarvan zijn de normen te hoog en worden echte metingen stelselmatig niet uitgevoerd. Zie onze Visie 1.2 en ons rapport “Gezondheid en Risico”.
Het is te hopen dat we - voordat Nederland echt vol komt te staan met windturbines - collectief wakker worden en de silent killer LFG een halt toe roepen. Het RIVM rapport is een stapje. Weliswaar klein, maar wel in de goede richting.