Dat zeiden we ‘vroeger’ tegen elkaar als we vakantieplannen maakten. Vooruit kijken. Doel bepalen. Kijken wat je nodig hebt. En dan op reis.
Onze regering heeft in de Regionale Energie Transitie als doel gesteld dat we in 2030 veel minder CO2 moeten gaan uitstoten en tegelijkertijd voldoende energie beschikbaar hebben. Met als actueel gevolg dat er heel veel windmolens om ons heen aan het verschijnen zijn en heel veel velden met zonnepanelen. Beiden hebben een beperkte levensduur. En tegelijkertijd stijgt onze energiebehoefte. Wat zou er gaan gebeuren als we 2030 naderen? Nog meer molens en panelen? Terwijl ‘Spanje’ in zicht komt kunnen we het eigenlijk niet meer zien door al die molens en panelen? Over tien jaar weten we meer.
In onder meer de Volkskrant lazen we een artikel over kernfusie. Als dat lukt dan is er een schier oneindige en schone bron van energie beschikbaar. De eerste zinvolle resultaten worden echter niet eerder verwacht dan in 2060. Dertig jaar na 2030.
Wat gaan we in Nederland in de tussentijd doen? Nog meer molens en panelen? Op enig moment passen er toch niet nog meer in ons kleine landje? Toch gas (uit het buitenland)? Of kernenergie? Of warmte-energie?