De meeste zullen het sprookje kennen. Over de keizer die naakt over straat gaat maar zegt dat hij de mooiste kleren aan heeft. En iedereen ziet het maar niemand durft zijn mond open te doen, bang voor wat de anderen zullen zeggen of wat de keizer zal doen. Opvallend: de keizer doet dat zo omdat hij zijn adviseurs/kleermakers geloofde!
Die houding lijkt zich ook voor te doen in ‘windmolen land’. We zien allerlei rapporten en berichten over geluidsschade. Over molens op zee veel goedkoper. Over kernenergie die niet vervuilt, heel betrouwbaar is en minder duur dan de meeste denken. Over verbranden van hout als ‘duurzame niet vervuilende biomassa’. Over halsstarrig vasthouden aan wat van hoger hand werd opgelegd. Of voldoen aan de verwachtingen om er zelf beter van te worden. Of brutaal overwinsten maken en claims indienen als er gewerkt word aan echte duurzaamheid. En we gaan gewoon door alsof er niks aan de hand is.
In bijgaand artikel uit de Telegraaf spreekt Ronald Plasterk zich uit over de totale gekkigheid rond het klimaat akkoord. Als je het zo leest dan vraag je je echt af wie dat alles verzon, wat daar achter zit en nog belangrijker: Waarom onze lokale bestuurders er nog steeds in geloven en kennelijk volop in het sprookje zitten van de kleren van de keizer. En, waarom wij als bewoners dat toestaan en laten gebeuren.