In bijgaand artikel uit de Volkskrant is te zien dat een Franse rechter het bestaan van het windmolen syndroom erkent. En daarom een schadevergoeding toekent aan twee omwonenden van ruim een ton.
Een echtpaar kreeg zó veel last van windturbines die op krap een kilometer van hun huis stonden dat ze in 2013 besloten te verhuizen. Prompt daarop waren de klachten verdwenen. Ruim daarvóór waren ze al begonnen met hun beklag te doen. Nu, na zes jaar procederen, heeft de recht hen in het gelijk gesteld.
Nota bene: de gemeente Vijfheerenlanden werkte tijdens de periode van de zoekgebieden met 900 meter ten opzichte van woonkernen. En 500 tot 'losse woningen'. Dat kan betekenen dat veel inwoners van Zijderveld dezelfde overlast gaan krijgen, als die oude plannen door zouden gaan. We bespraken dit schrikbeeld al eerder in de bijdrage 'Februari 2030'.
Wij zien hierin een bevestiging van wat wij en vele anderen al eerder gesignaleerd hebben: de overlast van windturbines is geen verzinsel dat 'tussen de oren zit'. Het is een werkelijkheid en die dringt in alle vezels van je lichaam door. Ook zien we dat de norm bij besturen en overheden langzaam aan het verschuiven is. Gelukkig de goede kant op: windturbines zijn geen goede oplossing voor het bestrijden van het klimaat probleem.